Centrum Terapeutyczne – Oferta

1 czerwca 2021

W naszej placówce zajęcia terapeutyczne organizuje się
w ramach:
zajęć rewalidacyjnych, zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, zajęć wczesnego wspomagania rozwoju oraz dodatkowych zajęć wspierających rozwój dziecka. 

 Terapia jest dobierana ze względu na potrzeby dziecka. Czas, rodzaj, forma (indywidualna czy grupowa) zależy przede wszystkim od wyników diagnozy. 
Kompleksowa i wielospecjalistyczna diagnoza pozwala określić mocne strony dziecka oraz obszary wymagające wsparcia terapeutycznego. 
Efektem tych działań jest indywidualny program terapeutyczny omawiany   
na spotkaniu z rodzicami w celu zaplanowania pracy z dzieckiem i współpracy z rodziną.  Rodzice zapoznają się z szczegółowym planem pracy oraz spodziewanymi efektami działań terapeutycznych. 

W pracy z dzieckiem korzystamy z różnorodnych metod terapeutycznych między innymi takich jak: 

• Terapia pedagogiczna
• Biofeedback EEG
• Biofeedback GESR – VERIN
• Neuroflow ATS
• Terapia słuchowa Johansena
• Terapia ręki 
• Trening Umiejętności Społecznych 
• RUS 
• Terapia SI 
• Fizjoterapia
• Terapia logopedyczna 
• Socjoterapia
• Terapia psychologiczna

TERAPIA PEDAGOGICZNA W PRZEDSZKOLU 

Terapia pedagogiczna to specjalistyczne oddziaływania wychowawczo-dydaktyczne, stymulujące, usprawniające, korygujące i kompensujące słabo rozwinięte i/lub zaburzone funkcje psychomotoryczne. Prowadzona jest
w oparciu o wyniki diagnozy pedagogicznej i skonstruowany na ich podstawie indywidualny program zajęć. Realizacja programu wspiera wszechstronny rozwój dzieci, eliminuje lub ogranicza występowanie niepowodzeń przedszkolnych
i wynikających z nich wtórnych, negatywnych konsekwencji dla funkcjonowania emocjonalno-społecznego. Pozwala wyrównać braki w zasobach wiadomości
i umiejętności, wpływając pozytywnie na postawy dzieci wobec uczenia się oraz poziom motywacji do nauki. Realizacja celów terapii pedagogicznej bazuje na wykorzystywaniu mocnych stron, potencjału i predyspozycji dziecka w pracy nad obszarami funkcjonowania wymagającymi wsparcia. 

Terapia pedagogiczna skierowana jest do dzieci i młodzieży, u których zdiagnozowano parcjalne lub fragmentaryczne opóźnienia w rozwoju ruchowym (motoryce dużej, motoryce małej, grafomotoryce, orientacji w schemacie ciała
i przestrzeni, koordynacji, lateralizacji), rozwoju funkcji poznawczych (uwadze, percepcji wzrokowej i słuchowej, pamięci, funkcjach wykonawczych, myśleniu
i mowie), rozwoju kompetencji emocjonalno-społecznych (samodzielności, samoświadomości, samokontroli, motywacji wewnętrznej, komunikacji, współpracy, funkcjonowaniu w grupie). 

TERAPIA PEDAGOGICZNA  
ZAJĘCIA KOREKCYJNO-KOMPENSACYJNE 

Zajęcia terapii pedagogicznej, adresowane do uczniów przejawiających trudności  m.in. w czytaniu i pisaniu, przyczynią się do usprawniania zaburzonych procesów percepcyjno- motorycznych, istotnych w opanowaniu umiejętności szkolnych. Ponadto udział w zajęciach zapewni uczniom potrzebę osiągania sukcesu i wzmocni ich poczucie własnej wartości. Terapia pedagogiczna jest działaniem mającym na celu usuwanie przyczyn  i objawów trudności dzieci
w uczeniu się. W efekcie terapii powinna nastąpić u uczniów zmiana postaw wobec trudności i niepowodzeń szkolnych oraz wzrost motywacji do uczenia się. 

Terapia pedagogiczna jest całokształtem oddziaływań dydaktyczno- wychowawczych, mających na celu rozwijanie mocnych stron ucznia, a zarazem, wspierających jego słabe strony. Ma na celu stymulowanie ogólnego rozwoju dziecka, rozwijanie funkcji motorycznych, sprawności manualnej, koncentracji uwagi, spostrzegawczości, percepcji wzrokowej, funkcji słuchowo- językowych. Ponadto zapobiega powstawaniu zaburzeń emocjonalnych i wyrabia właściwą motywację do nauki. Konieczne jest zatem stwarzanie takich sytuacji, w której uczniowie samodzielnie podejmują trud opanowania umiejętności czytania
i pisania. Najbardziej skuteczne jest oddziaływanie polisensoryczne, czyli jednoczesne zaangażowanie wzroku, słuchu i ruchu. Dobór odpowiednich środków dydaktycznych ma na celu zachęcenie ucznia do aktywności i pracy nad pokonywaniem własnych trudności. Bardzo ważna jest również serdeczna
i przyjazna atmosfera, która ma wyzwolić w dziecku zaufanie, poczucie bezpieczeństwa i sprzyjać aktywnemu uczestnictwu w zajęciach. Efektem terapii pedagogicznej będzie w miarę poprawne czytanie ze zrozumieniem i pisanie zgodne z zasadami ortograficznymi, a także wzrost poczucia własnej wartości
i samoakceptacji. 

BIOFEEDBACK EEG 

EEG Biofeedback to nowa, skuteczna metoda terapeutyczna zwiększająca skuteczność funkcjonowania naszego mózgu. Polega na nauczeniu mózgu samokontroli pracy za pomocą modyfikacji fal mózgowych. EEG Biofeedback jest formą neurorehabilitacji, łączącą w sobie elementy psycho- i neurofizjoterapii. Przy użyciu zestawu komputerowego z dwoma monitorami, jest obrazowana i modulowana czynność bioelektryczna mózgu. Za pomocą odpowiedniej liczby treningów można w sposób zamierzony wzmacniać bądź osłabiać czynność. 

Terapia zalecana jest dla osób w każdym wieku z różnymi zaburzeniami m.in. zaburzenia pamięci i uwagi, autyzm, zespół Aspergera, dysleksja, dysgrafia, zaburzenia snu, lęki , fobie, opóźniony rozwój mowy, pobudzenie psychoruchowe, moczenie nocne, zespół nadpobudliwości psychoruchowej ADHD, nerwica, dziecięce porażenia mózgowe, bóle głowy, silne zmęczenie, jąkanie. 

Ćwiczenia dostosowane są do wieku i możliwości pacjenta, mają charakter pozasłowny co jest szczególnie ważne u dzieci z zaburzoną mową, przy niepełnosprawnościach intelektualnych czy  u dzieci z autyzmem. Trening EEG Biofeedback nastawiony jest na sukces. Osoba trenująca otrzymuje nagrody wyłącznie za samodzielne osiągniecia.  

BIOFEEDBACK GESR – VERIN 

VERIM został stworzony po to, by każdy indywidualnie mógł rozpoznać własne wzorce stresu i nauczyć się, je (samo) regulować. To doskonałe narzędzie do tego, by nauczyć się jak stać się osobą bardziej świadomą siebie i skutecznie działającą. 

Biofeedback Verim pomaga dzieciom w zrozumieniu swojego ciała oraz
w osiągnięciu większej kontroli nad czynnikami wpływającymi na ich reakcje
i dobre samopoczucie. 

TRENING SŁUCHOWY NEUROFLOW 

Neuroflow jest treningiem usprawniającym procesy komunikowania i uczenia się dziecka. Jest jednym z  nielicznych treningów wyższych funkcji słuchowych opracowanym na podstawie najnowszych osiągnięciach naukowych z tej dziedziny. Dobry słuch jest podstawą efektywnego komunikowania się i uczenia. 

Nawet przy prawidłowej czułości słuchu zaburzenia uwagi słuchowej, problemy ze słyszeniem w hałasie, problemy z różnicowaniem dźwięków mowy oraz słaba pamięć słuchowa mogą powodować trudności w uczeniu się i wpływać negatywnie na rozwój dziecka. 

 Program ćwiczeń pozwala na dostosowanie ich tempa oraz stopnia trudności do potrzeb dziecka i możliwości rodziców.  Terapia może być prowadzona w domu pacjenta, pod kontrolą rodzica lub w gabinecie terapeuty. Stopień trudności zadań dostosowywany jest do możliwości dziecka i zmienia się, tak aby zadanie nie było zbyt łatwe, ani zbyt trudne. Trening słuchowy składa się z modułów, które odpowiadają potrzebom każdego z typów klinicznych zaburzeń przetwarzania słuchowego. Program jest dostosowany do kilku poziomów rozwojowych, od wieku przedszkolnego do młodzieży. 

Terapia zalecana jest dla dzieci które mają trudności: 

• w skupieniu uwagi,
• w nauce, pisaniu i czytaniu, w nauce języków obcych, 
• z rozumieniem mowy, gdy w otoczeniu jest szum, gwar lub hałas, 
• z rozumieniem dłuższych lub złożonych poleceń ustnych, 
• prosi często o powtórzenie pytania lub wypowiedzi, 
• często sprawia wrażenie nieobecnego, 
• chorowało na przewlekłe wysiękowe zapalenia ucha środkowego lub na ostre zapalenia ucha, miało przerośnięty migdałek gardłowy. 

Aktywny trening metodą Neuroflow korzystnie wpływa na: 

• różnicowanie dźwięków mowy, naukę czytania i pisania, naukę języków obcych, 
• utrzymanie uwagi na głosie nauczyciela w szumie i hałasie, 
• podzielność uwagi, gdy jednocześnie mówi kilka osób, 
• wydłuża pamięci słuchową, 
• rozwija mowę, prawidłową artykulację i melodię języka. 

Przynosi to wymierne korzyści w zakresie wyników w nauce, podniesienia poziomu umiejętności czytania, pisania ze słuchu, uczenia się drogą słuchową. 

TERAPIA SŁUCHU JOHANSENA 

Terapia ma na celu poprawę przetwarzania bodźców słuchowych. Przeznaczona jest dla dzieci, młodzieży, dorosłych z trudnościami w słuchaniu, mówieniu
i pisaniu. 

Dzieci z trudnościami w przetwarzaniu słuchowym mają problemy
z prawidłowym różnicowaniem dźwięków i lokalizacją ich źródła, nie rozumieją wzorców dźwiękowych i mają problemy z rozumieniem mowy zniekształconej czy w hałasie. Konsekwencją tych zaburzeń są często trudności w rozwoju mowy, prawidłowej artykulacji, uczeniu się, czytaniu, koncentracji uwagi oraz konstruowaniu pisemnych i ustnych wypowiedzi. 

Zajęcia prowadzone metodą terapii słuchu Johansena przeznaczone są dla dzieci  : 

• z opóźnionym rozwojem mowy, 
• z dysleksją, 
• z ADHD, 
• z zaburzeniami koncentracji, 
• z zaburzeniami percepcji słuchowej, 
• z trudnościami w zrozumieniu i zapamiętaniu instrukcji, poleceń, 
• z osobami z porażeniem mózgowym, 
• z osobami, które wykazują nadwrażliwość na dźwięki, 
• z osobami z autyzmem. 

Program Johansen opiera się na nagranej na syntezatorze muzyce odpowiednio dobranej do potrzeb uczestnika programu. Utwory muzyczne, obejmujące różne częstotliwości, działają  w sposób stymulujący poprawiając funkcjonowanie uwagi słuchowej uczestnika. Do realizacji programu potrzebne są jedynie słuchawki i odtwarzacz płyt CD. Program terapeutyczny w formie indywidualnie filtrowanej muzyki instrumentalnej i nagranej na syntetyzatorze nagrywany jest na płyty CD. Dziecko otrzymuje płytę do domu i słucha jej sześć dni w tygodniu przez 10 do 15 minut przez słuchawki. Postępy terapii kontrolowane są co 6 do 8 tygodni (zależnie od wieku), za każdym razem dziecko otrzymuje nową specjalnie dla niego przygotowaną płytę CD z programem terapeutycznym. Program stymulacji trwa około 8-12 miesięcy 

Diagnoza dziecka kwalifikująca do zajęć opiera się na badaniu audiometrii tonalnej oraz testach mowy utrudnionej w tym teście dychotycznym – istotnych dla procesu uczenia się aspektów prawidłowego przetwarzania bodźców słuchowych 

Stymulacja słuchowa Johansena poprawia nie tylko przetwarzanie bodźców słuchowych, ale również zdolność utrzymywania uwagi i koncentracji na wypowiedziach ustnych, umiejętność czytania, rozumienie mowy, artykulację, komunikację, samoocenę, harmonizuje napięcie mięśniowe co wpływa na postawę ciała, utrzymanie równowagi, koordynację ruchów, motorykę. 

TERAPIA RĘKI 

Terapia ręki polega na usprawnianiu precyzyjnych ruchów dłoni i palców do wykonywania różnorodnych zadań.  

Terapia ręki odgrywa istotną rolę w kontekście wspierania dziecka
w rozwoju, zapobiegania głębszym zaburzeniom i utrwalaniu złych nawyków. Dzięki sprawnym dłoniom  na wczesnym etapie życia dziecko dotyka, manipuluje, chwyta, co prowadzi do zdobywania wiedzy o otaczającym świecie. Pozbawione tej możliwości nie ma szans na prawidłowy rozwój. 

Podobnie ręce pełnią olbrzymią rolę w samoobsłudze, która daje możliwość bycia samodzielnym i niezależnym od innych osób. Jednocześnie wykonywanie czynności samoobsługowych wpływa na rozwój motoryki małej, co ma bezpośrednie przełożenie na opanowywanie umiejętności szkolnych, szczególnie w zakresie techniki pisania. 

Zatem terapia ręki jest istotna z uwagi na funkcjonowanie dziecka zarówno
w sferze poznawczej, jak również emocjonalno-społecznej. 

W zależności od występujących zaburzeń praca opiera się na wzmacnianiu siły mięśniowej kończyn górnych (niezbędnej do podporu), stymulacji czucia powierzchniowego lub głębokiego (dostarczenie bodźców dotykowych), doskonaleniu zdolności chwytu, doskonaleniu kontroli wzrokowo-ruchowej oraz skoordynowaniu pracy oburącz. 

Każda terapia jest indywidualna, składa się z ćwiczeń wzmacniających obręcz barkową, ćwiczeń manualnych i precyzyjnych ręki, stymulacji prioprioceptywnej. Ważnym elementem jest również usprawnienie motoryki dużej i wzmocnienie całego ciała. Dodatkowo terapeuta ręki pracuje nad poprawnym chwytem, dysocjacją palców, lepszym pismem czy większym skupieniem podczas pracy wykonywanej z zaangażowaniem rąk. 

Terapia realizowana raz w tygodniu w wymiarze 45minut . 

Terapia ręki powinna być wskazana już od najmłodszych lat a zwłaszcza gdy zauważymy,  że dziecko ma problem: 

• ze wzmożoną męczliwością przy pisaniu, 
•  z obniżonym lub wzmożonym napięciem mięśniowym w obrębie kończyn górnych  i obręczy barkowej, 
• z nieprawidłowym chwytem pisarskim, 
• nielubiącym rysowania, kolorowania, lepienia czy innych prac manualnych, ale także tym, których wytwory, pomimo wielu ćwiczeń i doświadczeń, odbiegają od poziomu prezentowanego przez rówieśników. 

W trakcie zajęć wykorzystuj się wiele różnorodnych pomocy edukacyjnych, zarówno do ćwiczeń motoryki dużej jak i małej. Proponuje się  różnorodne aktywności, ciekawe techniki i prace plastyczne. Ważny jest także terapeutyczny aspekt spotkań, wzmacnianie wiary dzieci we własne siły, wzmacnianie poczucia sprawstwa i ćwiczenie samodzielności. Rodzicom dzieci uczestniczących w zajęciach na bieżąco są  informowani o zaobserwowanych w trakcie zajęć trudnościach oraz mocnych stronach dziecka. Terapeuci służę także wskazówkami, jak mogą na co dzień wspierać obszary związane z grafomotoryką. 

TRENING UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH 

TUS, czyli Trening Umiejętności Społecznych skierowany jest do osób mających problemy w komunikacji społecznej. Przede wszystkim korzystają z niego autystycy a także osoby  z zespołem Aspergera czy ADHD, ale nie tylko oni. Założenia TUS opierają się na teorii kognitywnego nauczania społecznego Goldsteina. TUS jest przeznaczony zarówno dla osób przejawiających zachowania agresywne, jak i nadmiernie nieśmiałych, lękliwych. 

 Trening umiejętności społecznych, to grupowe zajęcia mające na celu poprawę funkcjonowania w sytuacjach społecznych poprzez zmianę zachowań nieakceptowanych na pożądane i społecznie akceptowane. 

 Trening umiejętności społecznych ma na celu nauczyć jego uczestników m.in. tego, jak reagować na swoje emocje, jak komunikować się z innymi ludźmi czy jak współpracować  w grupie. Metoda ta znajduje wykorzystanie zarówno
u dzieci, jak i u dorosłych 

Zajęcia mają charakter grupowy, prowadzony w  kręgu, który umożliwia wszystkim uczestnikom bezpośredni kontakt wzrokowy, sprzyja nawiązaniu kontaktu emocjonalnego. 

Dzieci podczas treningu umiejętności społecznych uczą się odpowiednich zachowań poprzez modelowanie, które jest określane jako uczenie się przez naśladownictwo, poprzez ukazanie przykładu i czerpanie wzorca odpowiedniego zachowania. Głównym celem zajęć jest przełożenie wyuczonych i wyćwiczonych podczas zajęć zachowań do rzeczywistości. 

 Syntetyzując można powiedzieć, że daje dzieciom skuteczne narzędzia komunikacyjne, uczy wyrażania emocji oraz współpracy w grupie. Natomiast prawidłowy profil rozwoju tych kompetencji sprzyja poprawie funkcjonowania
w rodzinie, szybszej i łatwiejszej adaptacji  w nowym miejscu, dobremu przystosowaniu do środowiska szkolnego oraz osiąganiu sukcesów szkolnych,
w tym efektywniejszemu uczeniu się. 

 Zajęcia TUS skierowane są do każdego ucznia, który ma trudności w funkcjonowaniu społecznym. Jest to jedna
z częściej polecanych metod pracy z dziećmi i młodzieżą  
z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (autyzm, zespół Aspergera) jak również dla dzieci z ADHD, dzieci zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Można również tworzyć grupy dla dzieci, które nie mają diagnozy, ale z różnych powodów doświadczają trudności  
w funkcjonowaniu w grupie. Zajęcia TUS można prowadzić zarówno w grupach przedszkolnych jak i wśród młodzieży. 

ROZWIJANIE UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH (RUS) 

RUS to zajęcia terapeutyczne stworzone przez naszych terapeutów w odpowiedzi na potrzeby dzieci. 
 Główne założenia programu zakładają realizację następujących zagadnień: 

1. Umocnienie wiary w siebie poprzez pokazywanie i wzmacnianie mocnych stron ucznia, dostarczanie pozytywnych doświadczeń- sukcesu. 

2. Rozwój emocjonalny -rozpoznawanie i wyrażanie emocji. 

3. Zwrócenie uwagi na różnorodność potrzeb , marzeń, celów jako drogi do rozwijania własnej indywidualności jako wartości nadrzędnej dla każdego człowieka. 

4. Radzenie sobie z różnymi trudnościami: jak walczyć ze stresem , strachem, agresją. 

5. Sposoby rozwiązywania problemów i konfliktów. 

6. Stymulowanie twórczego myślenia. 

7. Opanowanie umiejętności dobrego komunikowania się. 

8. Rozumienie i opanowanie reguł współistnienia w grupie. 

9. Korzyści płynące z aktywnego słuchania. 

10. Stosowanie zasad asertywności w kontakcie a drugim człowiekiem. 

11. Czy jestem tolerancyjny? 

12. Racjonalne gospodarowanie własnym czasem jako droga do samorozwoju. 

Taki dobór treści ma na celu rozwijanie osobowości uczniów, budowanie ich wiary we własne siły, wzrost poczucia własnej wartości,  wyposażeniu uczniów
w umiejętność uważnego słuchania, radzenia sobie w trudnych sytuacjach, dobrego komunikowania, pokojowego rozwiązywanie sytuacji konfliktowych, problemów. Uczniowie zdobywają również nowe kompetencje osobowościowe twórczego myślenia, postrzegania sukcesu,  
i gospodarowanie własnym czasem. 

W trakcie zajęć uczestniczy korzystają z następujących  form oddziaływań terapeutycznych:  zajęcia korekcyjno – kompensacyjne, zajęcia terapeutyczne, ćwiczenia usprawniające percepcję wzrokową, koordynację wzrokowo-ruchową, pamięć wzrokową oraz orientację przestrzenną, ćwiczenia sprawności manualnej, usprawnianie funkcji słuchowych, doskonalenie analizy i syntezy słuchowej, słuchu fonemowego oraz pamięci słuchowej, przezwyciężanie specyficznych błędów i trudności w pisaniu, podnoszenie sprawności grafomotorycznej, doskonalenie techniki i tempa czytania, kształcenie
i doskonalenie umiejętności liczenia i wykonywania działań matematycznych, doskonalenie umiejętności wypowiadania się, trening koncentracji uwagi. 

W efekcie uczestnictwa w zajęciach zakłada się że uczeń będzie: 

• współdziałać w grupie, 
• tworzył normy grupowe, 
• dokonywał samopoznania,  
• różnicował i określał emocje, 
•  miał własnej wartości, 
• wypracuje metody radzenia sobie ze strachem, agresją, stresem,  
• potrafił komunikować się z otoczeniem i aktywnie słuchać, 
• rozpoznawał zachowania asertywne i próbuje zachowywać się asertywnie, 
• posiadał umiejętności rozwiazywania konfliktów, 
• podejmował decyzje i  gospodarował własnym czasem, 
• stosował techniki relaksacyjne. 

Treści programu będą realizowane w dowolnej kolejności i dostosowane do potrzeb, możliwości i zainteresowania uczniów. 

INTEGRACJA SENSORYCZNA 

Integracja sensoryczna to podświadomy proces zachodzący w mózgu, który porządkuje informacje pobrane przez nasze zmysły i   pozwala celowo działać
i odpowiednio reagować na sytuacje. W przypadku gdy informacje te docierają do mózgu w sposób zniekształcony, zburzone są nasze reakcje i funkcjonowanie.  Dziecko może  być pobudzone lub wycofane, nadwrażliwe na dotyk, może mieć trudności z  zasypianiem, przeżywać różne stany lękowe lub nie odczuwać strachu. Trudność mogą mu sprawiać codzienne czynności samoobsługowe, może wydawać się niezdarne. Terapia Integracji Sensorycznej ma na celu  poprawę odbioru, przetwarzania oraz kategoryzowania informacji płynących  ze wszystkich zmysłów. 

Terapia integracji sensorycznej skierowana jest do dzieci obarczonych ryzykiem nieprawidłowości rozwojowych, które mogą skutkować powstawaniem trudności  w nabywaniu kompetencji szkolnych, a co za tym idzie doświadczaniu przez dziecko niepowodzeń edukacyjnych. Drugą grupą, do której szczególnie dedykowana jest terapia SI są dzieci ze spektrum autyzmu, ponieważ bardzo często współtowarzysząca mu nadwrażliwość na bodźce jest tym, co szczególnie przeszkadza im w codziennym odbiorze i rozumieniu świata. Uczestnikami terapii są głównie dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. 

Zajęcia prowadzone są w formie zabawy. Polegają na odpowiednim stymulowaniu układów układu nerwowego poprzez dostarczanie mu takich bodźców sensorycznych, aby skutecznie zoptymalizować rozwój psychofizyczny dziecka. Uczestnicząc w zajęciach dziecko wykonuje zadania, które wymają od niego aktywnego i celowego działania. Terapeuta dostosowuje zadania indywidualnie do dziecka tak, aby były zarówno przyjemnością jak
i wyzwaniem, ponieważ poczucie sukcesu jest istotnym elementem w terapii zaburzeń integracji sensorycznej.  
Zadaniem terapeuty jest właściwa diagnoza sporządzona na podstawie: wywiadu z rodzicem,  wywiadu z wychowawcą, obserwacji dziecka
 i  specjalnych testów. 
Efektywność terapii jest bardzo duża, ponieważ z założenia skupia się na całościowym funkcjonowaniu dziecka. Pomaga w regulacji poziomu pobudzenia, wpływa na jakość ruchu i organizację działania, a u dzieci nadwrażliwych niweluje objawy stresu i niepożądanych zachowań związanych z przeciążeniem układu nerwowego. Pomaga efektywnie się uczyć  i rozwijać cały swój potencjał. 

FIZJOTERAPIA 

Głównym założeniem fizjoterapii jest wspieranie rozwoju motorycznego człowieka  i niwelowanie deficytów w tym zakresie na każdym etapie życia, stąd też terapią objęte  są u nas dzieci już od pierwszego miesiąca życia, przez wiek przedszkolny i wczesnoszkolny, aż do okresu nastoletniego. 

Zajęcia z dziećmi prowadzimy wykorzystując kinezyterapię, czyli leczenie ruchem. Celem kinezyterapii jest: 

• normalizacja napięcia mięśniowego,
• utrzymanie lub zwiększenie zakresu ruchów w stawach, 
• poprawa elastyczności tkanek miękkich i niwelowanie przykurczów mięśniowych, 
• wzmocnienie mięśni posturalnych,
• poprawa siły i wytrzymałości mięśniowej,
• kształtowanie koordynacji nerwowo-mięśniowej, 
• torowanie prawidłowych odruchów,
• budowanie prawidłowego schematu ciała oraz czucia ciała w przestrzeni, 
• torowanie wzorców motorycznych,
• korekcja wad postawy ciała, 
• kształtowanie szeroko pojętej koordynacji i poszczególnych jej aspektów: łączenia i izolowania ruchów, dostosowania ruchu, orientacji w przestrzeni,
  w tym koordynacji oko-ręka. 

Terapia planowana jest w oparciu o diagnozę dziecka prowadzoną przy pomocy testów klinicznych, obserwacji swobodnej aktywności dziecka oraz wywiad 
z rodzicami. Następnie ustalmy cele terapii oraz dobieramy adekwatne do potrzeb i możliwości dziecka metody  i środki. 

Zajęcia prowadzone są indywidualnie lub jeżeli są takie wskazania w parach lub małych grupach. 

W terapii wykorzystujemy ćwiczenia czynne, czynno-bierne, bierne, izometryczne, oporowe, redresyjne, oddechowe i relaksacyjne. W celu poprawy mobilności i normalizacji napięcia mięśniowego wykorzystujemy elementy terapii powięziowej i terapii manualnej. Ucząc nowych umiejętności motorycznych, torując prawidłowe wzorce ruchowe stosujemy metody neurorozwojowe. Kształtując koordynację czerpiemy z integracji sensorycznej czy też terapii bilateralnej. Jako dopełnienie i utrwalenie efektów terapii aplikujemy kinesio-taping, czyli oklejanie za pomocą specjalnych plastrów. W ramach zajęć prowadzimy również terapię ręki, wychodząc
z założenia, że wszelkie trudności w zakresie małej motoryki i umiejętności grafomotorycznych wynikają z osłabionej siły i wytrzymałości mięśni posturalnych. 

Staramy się dostosowywać terapię do aktualnych potrzeb i możliwości dziecka, dlatego prowadzimy terapię wykorzystując różne metody, tak by mogły się one wzajemnie uzupełniać. Reagując na potrzeby dziecka, czasem posługujemy się dyrektywnym stylem pracy, gdyż dziecko jest wówczas w stanie przewidywać przebieg zajęć i przez to czuje się bardziej bezpieczne, a czasem wykorzystujemy gry i zabawy, by wspierać kreatywność  
i swobodną aktywność dzieci. 

Terapia prowadzona jest w pełni wyposażonej sali rehabilitacyjnej. Do dyspozycji mamy również platformę wibracyjną, podoskop, różnego rodzaju ścieżki sensoryczne i platformy równoważne. 

Wspieramy rodziców nie tylko w kwestiach związanych z niepełnosprawnością ruchową dziecka. Chętnie odpowiemy na Państwa pytania dotyczące prawidłowej pielęgnacji niemowląt, doboru obuwia i wkładek ortopedycznych, wyboru mebli dla dziecka (krzesło do karmienia, biurko, materac), planowania rekreacyjnej aktywności ruchowej dostosowanej do możliwości i potrzeb dziecka. 

TERAPIA LOGOPEDYCZNA 

Terapia logopedyczna  na celu usprawnienie funkcji komunikacyjnej poprzez stopniowe korygowanie zakłóceń występujących podczas porozumiewania się. 

Logopeda zajmuje się profilaktyką oraz terapią zaburzeń mowy i komunikacji. Główne cele pracy to min. usprawnienie motoryki narządów mowy, korekcja wad wymowy i usuwanie zakłóceń procesu porozumiewania się (np. niepłynność mowy), umiejętność prowadzenia narracji i dialogu, budowanie słownictwa czynnego i biernego, wypracowanie alternatywnych zachowań komunikacyjnych, usprawnianie funkcji pokarmowych, oddechowych oraz fonacyjnych. Cele terapii są formułowane indywidualnie, w zależności od deficytów. Ważnym elementem pracy logopedy jest również wsparcie rodziców w żmudnym procesie terapii dziecka. 

Terapią logopedyczną objęte są  dzieci od najmłodszych lat (żłobek) do najstarszych uczniów szkoły u których występują deficyty takie jak:  nieprawidłowo ukształtowane funkcje prymarne (tor oddychania, połykania, gryzienie i żucie), zaburzenia komunikacji, opóźniony rozwój mowy, nieprawidłowa artykulacja poszczególnych głosek (dyslalia), niepłynność mowy, zaburzenia w zakresie słuchu (również słuchu fonemowego). 

Efektem działań terapeutycznych jest poprawa w zakresie komunikacji/mowy. 
Co z kolei  jest bazą do lepszego rozwoju poznawczego, społecznego
i emocjonalnego dziecka. 

Zespół terapeutyczny kwalifikuje dzieci na dany rodzaj terapii na podstawie : 

• zalecenia zawarte są w orzeczeniu o kształceniu specjalnym lub opinii
  o wczesnym wspomaganiu rozwoju, 
•  na podstawie wywiadu z rodzicami, badania oraz dokumentacji z innych placówek 
  (np. orzeczenie o kształceniu specjalnym wydawanym przez Poradnię Psychologiczno – Pedagogiczną). 

 Logopeda określa cele i program terapii. Badając dziecko nie tylko słucha jego wymowy, ale sprawdza również sposób oddychania, gryzienia, żucia i połykania pokarmu. Następnie sprawdza czy narządy artykulacyjne dziecka są prawidłowo zbudowane i wystarczająco sprawne, czy nie ma nieprawidłowości w zakresie zgryzu lub wędzidła języka. W procesie diagnozy  logopeda ocenia czy prawidłowy jest słuch (również ten fonemowy), jaki jest zasób słownictwa, czy dziecko rozumie komunikaty złożone, czy tylko proste, jak się koncentruje, jaką ma pamięć i wiele innych funkcji. 

Zajęcia prowadzone są w przyjaznej atmosferze, w formie zabawy dostosowanej do wieku dziecka i przy użyciu atrakcyjnych pomocy dydaktycznych. Oprócz pracy z dzieckiem logopeda spotyka się z rodzicami, demonstruje zadawane ćwiczenia i wyjaśnia wszelkie wątpliwości. Jeśli dziecko jest objęte równocześnie innym rodzajem terapii, wszyscy specjaliści oraz wychowawcy współpracują ze sobą, aby dziecko jak najszybciej osiągnęło pełnię swoich możliwości. 

ZAJĘCIA SOCJOTERAPEUTYCZNE/ 
ROZWIJAJĄCE KOMPETENCJE EMOCJONALNO-SPOŁECZNE 

Program zajęć socjoterapeutycznych zostaje opracowany w procesie diagnozy. Grupa powstaje w celu udzielenia pomocy dzieciom, które doświadczają stałych trudności  w sytuacjach szkolnych, rodzinnych i życiu codziennym. Zajęcia mają pomóc dzieciom  w zmianie stosunku do siebie, ułatwić dostrzeżenie mocnych stron, wzmacniać wiarę we własne możliwości, stworzyć klimat,
w którym samoakceptacja, poczucie własnej wartości tworzą się,
rozwijają i wzmacniają. 

Podstawowym celem zajęć jest poprawa społecznego i emocjonalnego funkcjonowania dzieci poprzez zmniejszenie napięć
i przeciwdziałanie zrachowaniom agresywnym w oparciu  o poznawanie alternatywnych metod radzenia sobie ze złością. Dodatkowo zajęcia mają pomóc w zbudowaniu poczucia przynależności do grupy i w nawiązywaniu relacji  
z rówieśnikami. Program zakłada, że realizacja zajęć socjoterapeutycznych pomoże dzieciom w korygowaniu własnych emocji i nauczy identyfikować uczucia innych w atmosferze akceptacji. Postawa otwartości, która charakteryzuję grupę warsztatową, sprzyja ekspresji własnej dzieci na podstawie otrzymywanych pozytywnych informacji zwrotnych. Uczestnictwo w zajęciach zakłada również korzystny wpływ na rozwój myślenia krytycznego, abstrakcyjnego poprzez ćwiczenia wymagające pobudzenia wyobraźni oraz utrwalenie stosowania prawidłowych zasad komunikacji pozbawionej przemocy,  z wykorzystaniem komunikaty typu „ja”. 

TERAPIA PSYCHOLOGICZNA 

Terapia psychologiczna koncentruje się w głównej mierze na wspieraniu sfery rozwoju poznawczego i społeczno-emocjonalnego dziecka.
Zadania realizowane podczas terapii psychologicznej to m.in.: 

• trening funkcji poznawczych; 
• trening radzenia sobie z emocjami; 
• kształtowanie pozytywnego obrazu własnej osoby, wzmacnianie poczucia własnej wartości; 
• nauka radzenia sobie w relacjach społecznych, trening kompetencji społecznych; 
• nauka radzenia sobie z napięciem emocjonalnym;
• trening radzenia sobie w sytuacjach generujących wysoki poziom
  złości i lęku;
• rozwijanie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach dyskomfortowych, nieznanych i konfliktowych; 
• rozwijanie teorii umysłu; 
• nauka radzenia sobie w relacjach społecznych, w tym podejmowania kontaktu z rówieśnikami w akceptowany społecznie sposób;  
• rozwijanie decyzyjności, asertywności; 
• wspieranie w podejmowaniu postawy bardziej pewnej siebie, zdecydowanej; 
• rozwijanie umiejętności komunikacyjnych. 

Terapia psychologiczna skierowana jest do dzieci w wieku przedszkolnym
i szkolnym, które przejawiają trudności
w zakresie rozwoju poznawczego i społeczno-emocjonalnego. Poprzedzona jest diagnozą oraz obserwacją swobodną
i kierowaną dziecka, a także wywiadem z rodzicami. Kolejnym krokiem jest przygotowanie celów terapii i indywidualne dobieranie metod pracy do potrzeb
i możliwości dziecka.